Poniższy wpis został sprowokowany przez kilku naszych znajomych.  Agnieszkowa dziecięca sesja portretowa „Malowanie kocich buziek” wywołała niemało sympatycznych komentarzy i serię podchwytliwych pytań. „Jak się robi takie fotografię?”, „Czym to robiłaś?”, „De fakto? Nikon D40???”.

Tutaj należy się krótkie wyjaśnienie. Nikon D40 to niewielki aparacik pamiętający czasy T.Rex Parę lat temu, nasi skośnoocy przyjaciele wypuścili na rynek małą, foremną lustrzankę. Sześć milionów pikseli robiło wówczas umiarkowane złudzenie, aparat natomiast uchodził za wielce udaną konstrukcję. Doskonały stosunek cena/jakość, niewielkie rozmiary i po prostu ładne obrazki. Siedem lat, to natomiast w świecie obrazków cyfrowej bardzo dużo. Niemniej jednak skoro można robić świetne obrazy aparatem komórkowym, iphonem (patrz: pięć&a=0&at=0″ mce_href=”http://www.chasejarvis.com/#mi=2&pt=1&pi=10000&s=0&p=pięć&a=0&at=0″>fotografię opracowane iPhonem poprzez Chase’a Jarvisa), to oczywiście małą, starą lustrzanką połączoną z manualnym obiektywem sprzed 20 lat (nie posiada autofokusa, żeby ustawić ostrość trzeba kręcić pierścieniem obiektywu) – tym bardziej. Jak robić fajne obrazki?

1.Trzymaj aparat stabilnie!

99 % nieostrych obrazków można porównać do spleśniałych warzyw – być może znalazłyby nawet swojego odbiorcę, ale nie warto na to czekać. Ostre zdjęcia są w zasięgu ręki! Wystarczy stosować się do poniższych wskazówek:

– przyjmij stabilną postawę, stopy położone płasko na podłożu, kolana lekko ugięte, łokcie dociśnięte do tułowia. Jeżeli już fotografujesz lustrzanką lub bezlusterkowcem, podtrzymaj obiektyw wolną ręką od dołu.

– wykorzystaj naturalne podpory, możesz oprzeć się o ścianę, drzewo, przyklęknąć

– spróbuj robić wydech tuż przed zwolnieniem migawki
– jeśli tylko możesz, korzystaj z obiektywów z wbudowaną funkcją redukcji drgań lub włącz tłumienie drgań w aparacie.

Uwaga! Redukcję drgań warto wyłączyć, kiedy korzystamy ze statywu.

– używaj statywu

Statyw jest wymagany przy zdjęciach nocnych. Niemniej jednak przydaje się bardzo we wszystkich sytuacjach, kiedy chcemy mieć gwarantowaną ostrość fotografii, a jest ryzyko, że zdjęcie ma możliwość zostać poruszone.

W znaczącej liczbie sytuacji wykorzystuje się tutaj starą, najbardziej prostą regułę odwrotności ogniskowej – zdjęcia „z ręki”, bez oparcia, bez użycia systemu redukcji drgań,  mają szansę być nieporuszone, jeśli czas ekspozycji jest nie dłuższy niż odwrotność użytej ogniskowej. Czyli fotografując pełnoklatkową lustrzanką, korzystając z obiektywu o ogniskowej 50 mm, możemy bezpiecznie robić obrazki z zdarza się, że  1/50 sek. lub krótszym.  Funkcja redukcji drgań umożliwia na wydłużenie czasu fotografowania nawet o 4 stopnie przysłony (w podanym przykładzie byłby to czas ok. 1/15 sek.)

Uwaga! Zasadę tę trzeba nieco skorygować w przypadku fotografowania lustrzanką z matrycą niepełnoklatkową, bezlusterkowcem czy aparatami kompaktowymi. Ale to jest temat na osobny artykuł.

2. Zauważ na światło.

Światło jest duszą obrazów. Zanim nauczysz się świadomie korzystać z różnorakiego oświetlenia, staraj się unikać mocnego, kontrastowego światła. Fotografowanie w piękny, słoneczny dzień, w samo południe – to wbrew ogólnie panującemu przekonaniu – prosta droga do złych zdjęć. Najlepsze i najbezpieczniejsze światło jest wczesnym rankiem (w okolicach wschodu słońca) i wieczorem (tuż przed zachodem słońca, sam zachód i tuż po zachodzie słońca). Miękkie, delikatne, rozproszone oświetlenie wybitnie sprzyja obrazków portretowej. Wbrew pozorom, aktualnie po południu, nasze otoczenie pokazuje się w genialna fotografia” href=”http://fotopaleta.pl/przemila-niespodzianka-czyli-moje-zdjecie-nagrodzone-przez-akademie-nikona/” mce_href=”http://fotopaleta.pl/przemila-niespodzianka-czyli-moje-zdjecie-nagrodzone-przez-akademie-nikona/”>najżywszych barwach.

aby Fotopaleta krakowski fotografik ślubny” width=”883″ height=”585″>

3. Stosuj uznane, powszechnie

stosowane w malarstwie metody kompozycji obrazu.

Sposoby te sprawdzają się w znaczącej liczbie przypadków. Fotografując krajobraz, ustaw linię horyzontu na wysokości 1/3 od dołu lub od góry planowanego kadru (w zależności od tego, czy chcesz przedstawić piękne łąki czy wyjątkowe niebo). W ogólności, unikaj symetrycznych kompozycji, z fotografowanym obiektem w środku kadru. Zasady te warto także stosować w trakcie fotografowania osób.

Z wyjątkiem bliskich, ciasnych ujęć (gdzie przykładowo. głowa wypełnia cały kadr), z reguły sprawdzi się dobrze metoda trójpodziału. Na wysokości 1/3 (do dołu albo od góry obrazki) ustawiamy wówczas oczy portretowanej chłopcy i dziewczęta.

4. Stwórz czytelne tło.

Jak najprościej poznać czy mamy do czynienia z początkującym amatorem? W wielu wypadkach obrazków występują te same, bez ustanku powtarzane błędy. Nieostre obrazy (głównie nieostre główne tematy obrazów), brzydkie światło (powodujące nieładne cienie pod oczami i nosami fotografowanych ludzi), niewłaściwa kompozycja i wreszcie „wisienka na torcie” – zaśmiecone zbyt wieloma szczegółami tło.

Oto typowe zdjęcie przedstawiające „wszystko i nic”:

Pokaż jakie masz tło, a powiem Kobiety i mężczyźni kim jesteśPriorytetową czynnością na pierwszym etapie fotograficznego rozwoju jest uczenie się jak „patrzy” aparat. A jest to narzędzie obiektywne i surowe, rejestruje z uporem wszystko to, czego nie zauważyliśmy podczas robienia ilustracje. W konsekwencji, na naszych fotkach widzimy zbędne przedmioty, słupy, drzewa, linie telegraficzne. Generalnie – wszystkiego jest za dużo, a uwaga oglądającego zdjęcie jest rozpraszana przez zagmatwaną kompozycję.

Postarajmy się robiąc obrazki zwracać większą uwagę na to, co znajduje się w okolicach fotografowanego człowieka lub przedmiotu. Schludne tło umożliwia skierować spojrzenie widza na to, co na zdjęciu jest najważniejsze.

Dla nieco bardziej efektywnych:  naucz się posługiwania głębią ostrości. To podstawa fotografię portretowe kraków” href=”http://fotopaleta.pl/zdjecia-portretowe/” mce_href=”http://fotopaleta.pl/zdjecia-portretowe/”>udanych obrazów portretowych.

5. Stosuj precyzyjne kadrowanie (kadruj z głową!)

Fotografując osób, starajmy się ogólnie rzecz biorąc nie ucinać kończyn na wysokości stawów. Nie obcinajmy stóp, łokci i dłoni.

Unikajmy także brutalnego „ścinania” czubka głowy czy brody. Niedociągnięcia te najczęściej są spowodowane pewną niechlujnością i lenistwem. W bardzo niewielu sytuacjach nie ma sposobności poprawienia złego kadru. Oglądajmy obrazki po wykonaniu na wyświetlaczu LCD naszego aparatu i w razie czego powtórzmy ujęcie, korygując wcześniejsze niedociągnięcia.

6. Zwracaj uwagę na poprawną ekspozycję.

Współczesne aparaty umożliwiają w trybie automatycznym przyzwoitą ekspozycję (naświetlenie obrazy), w większości ujęć.  Dzisiaj możemy podejrzeć wykonaną fotografię na ekranie LCD.

Znacząca większość przyzwoitych aparatów pokaże nam miejsca prześwietlone. Co więcej, nieco bardziej efektywne aparaty kompaktowe posiadają funkcję podglądu histogramu – wykresu ukazującego w prosty i czytelny sposób, czy nasze zdjęcie zostało właściwie naświetlone. Podglądając histogram obrazy na LCD aparatu, możemy oszacować jak bardzo  zdjęcie jest niedoświetlone (albo prześwietlone) i łatwo skorygować złe ustawienia. W wypadku zbyt ciemnego obrazy możemy np. zwiększyć ISO (czułość matrycy) lub otwór przysłony albo  skrócić czas naświetlania.

Dla nieco bardziej efektywnych: zaprzyjaźnij się z trybem manualnym Twojego aparatu. Tylko ten tryb pozwala na pełną kontrolę nad robionym zdjęciem. Nie daj się zwieść opowieściom znajomych demonizujących trudności powiązane z nauką trybu manualnego. Wypuść się na szerokie wody, rób przez miesiąc obrazki jedynie w trybie M.  Zapewniam Cię, Twoje ilustracje będą zdecydowanie lepsze, a Ty będziesz w ciemno ustawiać prawidłową ekspozycję.

7. Zastanów się nad zdjęciem, zanim naciśniesz przycisk migawki.

Przemyśl, co jest priorytetowym tematem obrazki, co powinnaś odróżniać, a co ukryć na zdjęciu.

Wielu z nas w większości przypadków bezmyślnie przyciska raz za razem spust migawki. To przecież nic nie wymaga dużo pieniędzy! Nasi rodzice i dziadkowie, fotografując tradycyjnym aparatem analogowym, mieli świadomość wagi każdej filmowej klatki. Wywołanie nieudanego fotografię było zbędnym kosztem, nauka na własnych błędach była więc dużo droższa niż dziś. W tamtych latach, o kilka w niewielu wypadkach i kategorycznie bardziej świadomie naciskano przycisk migawki aparatu.

Współczesne aparaty mogą znacznie przyśpieszyć proces nauki, dzięki sposobności błyskawicznego podglądu dopiero co zrobionej zdjęć na ekranie LCD. Zdyscyplinowany fotografik korzysta z tej funkcji głównie w celu korekcji wcześniej wybranych ustawień, ażeby osiągnąć maksymalnie udany efekt. Najważniejszy jest natomiast czas przed zrobieniem zdjęcia, warto się zastanowić po co realizujemy dane zdjęcie, co dokładnie chcemy osiągnąć.