Aparat fotograficzny to w swych podstawach zwyczajnie pudełko z otworem poprzez który wpada światło tworzące obraz na tylnej ściance owego pudełka. 
funkcjonowania camera obscura” hspace=”5″ vspace=”5″ width=”300″ height=”120″ align=”left”>Ta podstawowa budowa nie zmieniła się od czasów pierwszych konstrukcji które można żeby nazwać prekursorami dzisiejszego aparatu fotograficznego, czyli od czasów Camera obscura(Camera obscura z łac. ciemna komnata), zwanej także kamerą otworkową.
Współcześnie natomiast otworek zastąpiony jest skomplikowanymi układami precyzyjnych soczewek, a na tylnej ściance jest umieszczona błona światłoczuła lub w dużej liczbie przypadków elektroniczny przetwornik obrazu. Historia Camera Obscura sięga czasów starożytnej Grecji, gdzie Euklides w indywidualnej Optyce opisywał prostoliniowe rozchodzenie się światła i sposobność powstawania obrazu po przejściu promieni słonecznych przez niewielki otwór. Obserwacje organizowane z użyciem tego prostego instrumentu optycznego zostały organizowane przez starożytnych Chińczyków, Greków i Arabów. Jednak 1-szy znany nam naukowy opis ciemni optycznej znajduje sie w rękopisach (pochodzących najprawdopodobniej z 1020 roku) arabskiego matematyka Alhazena (Hasana) z Basry. W dobie Renesansu urządzeniem tym chętnie 
5″ vspace=”5″ width=”200″ height=”150″ align=”left”>posługiwali się artyści jako, że pomagało przy odwzorowaniu perspektywy. Camera obscura albo też aparat otworkowy bywa do na dzień dzisiejszy wykorzystywana w obrazków artystycznej do uzyskiwania szalenie ,miękkich” obrazów.
W 1777r Carl Wilhelm Scheele odkrył, że chlorek srebrowy który rozpuszcza sie w wodzie po naświetleniu zmienia się w zredukowane metaliczne srebro nierozpuszczalne w wodzie.
Wszelkie filmy i papiery czarno-białe działają w tej chwili na tej zasadzie, w kolorowych są zastosowane inne związki chemiczne niemniej jednak zasada jest identyczna. W 1802 roku Thomas Wedgwood i Humphry Davy wykonali papier światłoczuły nasączony azotanem srebrowym. 1-wszy obraz fotograficzny utworzył w roku 1826 Francuz Joseph Nicephore Niepce odtworzył obraz ukazujący widok z okna jego pracowni. Joseph Niepce ochrzcił swe dzieło i technologię, którą zastosował, mianem heliografii, czyli „obrazu namalowanego światłem słonecznym”. Początkowo obraz powinno się było naświetlać bardzo długo, nierzadko kilka godzin dopiero opracowanie poprzez wspólnika Niepce,a o nazwisku Louis Jacąues Mande Daguerre technologie rtęciowej skróciło ten czas do minut. Joseph Niepce zmarł w 1833 roku, natomiast Pan Daguerre dopracował sposób uzyskiwania i utrwalania obrazu fotograficznego zagarniając przy okazji całą sławę dla siebie (Początkowo obrazki zwano dagerotypią). Prezentacja dagerotypu nastąpiła 9 stycznia 1839 roku. Patent został zakupiony przez rząd francuski, który 19 sierpnia tego samego roku ogłosił wynalazek jako „wolny dla całego świata”.
W 1855 – Clark Maxwell odkrył zasady fotografii barwnej (teorię), tworząc podwaliny do powstania i rozwoju takiej fotografii.
W 1888 roku zakłady George Eastmana (Eastman Dry Plate Company) rozpoczeły produkcje pierwszego na świecie aparatu na błonę zwojową sprzedawanego pod nazwą Kodak. (Popularność tego pierwszego aparatu sprawiła, że do nazwy firmy dodano słowo Kodak.)
W 1891 Thomas A. Edison opracował perforowaną błonę zwojową o szerokości 35 mm jako błoną filmową która w przyszłości stała się standardem w tzw. ,Aparatach małoobrazkowych”. 1914 – Oskar Barnack skonstruował prototyp aparatu fotograficznego na perforowaną błonę szerokości 35 mm. Jedenaście lat później w 1925 roku firma Leitz w oparciu o prototyp Barnacka rozpoczyęła przemysłową produkcję znakomitego aparatu na błonę filmową perforowaną o wielkości klatki 24 x 36 mm pod nazwą Leica – aparaty Leica do dzisiaj uważane są za wzór precyzji.
W roku 1928 powstał 1szy aparat z lustrem stałym (tzw. Lustrzanka), jest to dwuobiektywowy Roleiflex (6 x 6 cm), w 1933 roku firma Ihagee wyprodukowała pierwszą jednoobiektywowa lustrzankę (lustro podnoszone samoczynnie na czas naświetlania błony) o nazwie Exakta (4,5 x 6 cm), 1935 rok – 
pięć” vspace=”5″ width=”200″ height=”144″ align=”left”>firma Kodak wprowadza do sprzedaży 1-wszy film barwny. Prototyp pierwszego aparatu elektronicznego to też dzieło korporacji Kodak z 1976 roku. Pierwszy elektroniczny aparat do popularnego użytku który zapisywał obraz na nośnikach magnetycznych zaprezentowała firma Sony na Photokinie w roku 1981. Aparat nazwano Mavica. Był on ,pierwszą jaskółką” zapowiadającą nadejście ery aparatów cyfrowych.
Sony „Mavica” 1981r
Podstawowe części składowe wszystkich typów aparatów
obiektyw fotograficzny
migawka
korpus światłoszczelny
układ celowniczy
element przechwytywania i zapisu obrazu (dawniej film światłoczuły dziś przetworniki CCD/CMOS
elementy dodatkowe:
gniazdo synchronizacji lampy błyskowej
lampa błyskowa
dalmierz
światłomierz
samowyzwalacz
Podział aparatów fotograficznych
Według technologii:
aparat klasyczny
aparat cyfrowy
Według budowy:
aparat przeziernikowy
aparat skrzynkowy
aparat mieszkowy
aparat dalmierzowy
lustrzanka
lustrzanka jednoobiektywowa
lustrzanka dwuobiektywowa
aparat studyjny
lotniczy aparat fotograficzny
Według wielkości klatki filmu:
małoobrazkowe – 24 x 36 mm
aparat średnioformatowy – 4,5×6, 6×6, 6×9 (6×7, 6×8) cm
aparat wielkoformatowy – od 4×5 cala